Op Schiphol aangekomen gaan we op zoek naar de rest van ons reisgezelschap. Gelukkig hoeven we niet lang te zoeken. We zijn (zo goed als) compleet! Na een zeer kleine wachtrij bij het inchecken en security hebben we meer dan voldoende tijd voor een kop koffie of thee. De stemming zit er al lekker in. Laat dat vliegtuig maar komen.  

Om 5.45 uur verlaat ons vliegtuig de runway en off we go. Op naar vele mooie herinneringen maken samen.

Na een fijne vlucht, waarbij ik toch nog wel wat slaap heb kunnen pakken, landden we op Menara International Airport. De taxi staat ons al op te wachten met 'Maatwerk Arbeidsadvies' groot op zijn bordje. De taxi brengt ons naar ons hotel 'Jadali' net even buiten de oude binnenstad van Marrakesh. Iedereen ploft neer op een stoel of op een bank. Tijd om de innerlijke mens goed te doen en te ontbijten. Als ons ontbijt achter de kiezen zit hebben we kort de tijd om ons om te kleden. Marrakesh wacht met al zijn verhalen.  

We worden welkom geheten door onze gids Mohammed die ons meeneemt naar de Koutoubia moskee. Hij vertelt ons heel veel over Islam. Op het moment van rondlopen is er een gebed in de moskee. Hierdoor kunnen wij een glimp oppikken van wat er binnen gebeurt, iets wat voor niet moslims normaal gesproken niet mogelijk is.  

Vervolgens neemt Mohammed ons mee naar het Bahia Paleis. Een paleis dat gebouwd is in de 19e eeuw door Si Moussa voor zichzelf en zijn 4 vrouwen. Een prachtig paleis met veel fotogenieke doorkijkjes, muren en binnentuinen.  

Na deze culturele bezichtigingen begonnen de buikjes te knorren dus nam Mohammed ons mee voor een snack. Nou ja, een snack. In Marrokko verstaan ze daar toch iets anders onder dan wij doen. Verschillende Tajines en proeverijen verder konden wij ons vinden in Mohammeds uitspraak “Happy belly, happy people”. We konden door!

Hij nam ons mee de Souks in. Een doolhof van smalle straatjes met aan weerszijde winkeltjes. "Pas goed op waar je loopt", gaf hij ons nog mee. Voor ik het wist sprongen we aan de kant voor scooters, marktkoopmannen met kar en fietsers. Wat een chaos, maar wel gaaf. Maar na meer dan een etmaal wakker te zijn, hebben we allemaal even genoeg. Tijd om terug te keren naar ons hotel om even te ontspannen en dan op naar de avond.  

Tamara had een fantastisch restaurant (Comptoir Darna) voor ons gereserveerd. In een prachtige ambiance hebben we genoten van heerlijk oosters eten en entertainment van onder andere buikdanseressen. Eenmaal aan het dessert kwam onze wereldreiziger (lees: collega Carl) zich ook eindelijk bij onze groep aansluiten. Tijdens zijn vragenvuur wat we allemaal al hadden gedaan, werd het steeds stiller. De kaarsjes gingen uit na zo’n lange dag. Tijd om onze mandjes in te duiken. 

De volgende ochtend werden wij na een heerlijk en overdadig ontbijt al vroeg opgehaald voor onze eerste excursie. Aangekomen bij onze excursie bleek dat wij kameel gingen rijden. Maar niet voor dat wij ons omgekleed hadden in Arabische stijl. Iedereen kreeg een Djellaba aan en een hoofddoek om.  

De kamelen knielden voor ons neer zodat wij makkelijk op konden stappen. Voor de een was dat iets spannender dan voor de ander. Toen iedereen op zijn kameel zat begon onze tocht. Onze 2 gidsen konden het onderweg niet nalaten om een aantal vrouwelijk collega’s ten huwelijk te vragen. Uiteindelijk zagen ze toch ook wel dat er weinig te halen viel en brachten ze ons terug. Hier stond gids nummer 3 zoals bij elke activiteit ons op te wachten met Marokkaanse muntthee. Mierzoet! 

Na bedankjes over en weer gingen we terug naar ons hotel om even te ontspannen voor onze volgende activiteit. Er werd gezwommen, Mocktails besteld (tsja, alcohol is moeilijk te krijgen in Marrokko) en boekjes gelezen. En na een verfrissende douche gingen we op naar de volgende activiteit. 

Aangekomen bij de plek van bestemming stond onze chefkok Habiba al op ons te wachten. Een lieve, zachte Marokkaanse vrouw met een hart voor eten. Ze nam ons mee in de wereld van kruiden, smaken en technieken.  De handen werden vervolgens uit de mouwen gestoken om onze eigen Marokkaanse gerechten op tafel te zetten. Het smaakte heerlijk tot (soms wel) onze eigen verbazing.  

Nadat de belly’s weer happy waren zwaaiden we nog even dankbaar naar onze chef en vertrokken we naar het mega drukke Djeema el Fna plein. Het plein is een hele belevenis. Overal zie je mensen, hoor je geluid en wordt aan je getrokken door straatartiesten. Dicht bij elkaar blijvend doken we de souks in om souvenirtjes te shoppen. Na een uurtje “Hello my friend, look in my shop” en “I’ll make you a special price” was het genoeg geweest. Tijd voor een drankje en een dansje in een club om vervolgens de ogen te sluiten.   

De volgende morgen waren er 3 wel heel vroege vogels (lees: 5.45 uur) om de winnende race te zien van wereldkampioen Max Verstappen op de rooftop aan het zwembad. De andere collega’s lagen op dat moment nog heerlijk op een oor. Bij het ontbijt kwamen we samen en werden de plannen gemaakt voor de laatste dag die iedereen naar eigen wens invulde. De dag werd afgesloten in de hammam, het zwembad of bij de barbier. Zo konden we weer fris met een hoop herinneringen op pad naar de airport.

En hoe was het dan? 

Wat mij betreft was het een ontzettend geslaagde en verbindende trip. Waar ik genoten heb van ieder moment, activiteit en gesprek. Waar ik misschien een klein beetje overprikkeld door alle indrukken thuis ben gekomen maar het bovenal zeker niet had willen missen. Als dit geen verbinding en werkplezier oplevert, weet ik het ook niet meer! Op naar de volgende 12,5 jaar!