We hebben het vaak over werkdruk, maar zelden over werkenergie. Toch is dat precies waar het verschil zit tussen bevlogenheid en uitputting. Volgens het Job Demands–Resources model van Arnold Bakker en Evangelia Demerouti (2001, 2007) draait het niet alleen om hoeveel werk iemand heeft, maar vooral om de balans tussen wat werk vraagt en wat het teruggeeft.

Taakeisen en energiebronnen in balans

Taakeisen zijn de dingen die energie kosten. Denk aan tijdsdruk, complexiteit of emotionele belasting. Energiebronnen zijn juist de factoren die energie geven zoals autonomie, sociale steun, waardering en ontwikkelmogelijkheden. Als die balans zoek is, ontstaat spanning. Niet omdat mensen niet tegen druk kunnen, maar omdat er te weinig wordt opgeladen. Een medewerker met voldoende energiebronnen kan veel aan, zelfs in een veeleisende functie. Maar zonder die bronnen raakt de batterij langzaam leeg, hoe gemotiveerd iemand ook is.

Slimmer werken aan duurzame inzetbaarheid

Bij Maatwerk Arbeidsadvies gebruiken we dit model als fundament van ons werk. Het helpt ons organisaties te laten zien dat duurzame inzetbaarheid geen kwestie is van minder werken, maar van slimmer werken met aandacht voor wat energie kost én wat energie geeft.

De juiste vraag stellen

De vraag is dus niet: hoe verlagen we de werkdruk? Maar vraag jezelf af: hoe vergroten we de energiebronnen? Wat geeft jou energie op of na een drukke werkdag?